สร้างห้องครัวไทยนอกบ้าน ทำจากไม้และเครื่องครัวเก่าของคุณยาย ด้วยงบ 4 หมื่นบาท

          ด้วยความที่ คุณ กบฏน้อยจากดาวB612 อยู่กับยายตั้งแต่เด็ก และยายเป็นคนชอบเข้าครัวทำให้ช่วงเวลาว่างต้องขลุกอยู่ในครัวกับยายตลอด พอโตมาย้ายเข้ามาอยู่กรุงเทพฯ ก็มีห้องครัวที่ยังสร้างไม่สมบูรณ์เพราะโดนช่างทิ้งงาน และแล้ววันหนึ่งที่บ้านเกิดวัยเยาว์จะสร้างบ้านใหม่ โดยต้องรื้อบ้านเดิม เขาก็เลยขอไม้เก่าที่เป็นครัว และก็อุปกรณ์ทำครัวที่เคยเป็นของยาย ย้ายมาบ้านที่กรุงเทพฯ ทำให้เกิดครัวไทยนอกบ้านจากสมบัติยายขึ้นมา เป็นครัวที่มีจิตวิญญาณ เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก และมีคุณค่าทางจิตใจ รวมทั้งเป็นเรือนเพาะชำอันมีเสน่ห์ ใครกำลังมองหาไอเดียทำห้องครัวไทยนอกบ้านเข้ามาส่องกันเลยจ้า

          จริง ๆ ไม่ได้ขโมยหรอกครับ จุดธูปบอกแกเอา เพราะยายแกรักสมบัติชิ้นที่ว่าของแกมาก มากชนิดที่ว่า ขนาดแกจะตาย แกก็ล้มตึงตายในนั้นเลย สมบัติที่ว่าก็คือ... ครัวแกนั่นแหละ
ยายจากไปเกือบจะ 20 ปีเห็นจะได้แล้ว เวลานึกถึงแก ก็จะเห็นเป็นหญิงมีอายุที่ดูไม่แก่เลย รูปร่างสะโอดสะองใส่ผ้าถุงปาเต๊ะ รัดตรึงด้วยเข็มขัดเงินลายดอกพิกุล เสื้อเข้ารูปลายฉลุเหมือนผ้าคลุมตู้เย็น (นึกลายไม่ออก) ผมดำขลับย้อมสนิทไม่มีหงอกให้เห็นแม้แต่สักเส้น อีกทั้งยังดัดหยิกเป็นทรงไม่มียุ่ง ทาแป้งตาบู ฉีดน้ำหอมขวดสีเขียวมรกต กลิ่นหอมฟุ้ง... แต่เข้าครัว

          ถึงแม้จะผ่านการมีลูกมาแล้วเกือบ 10 คน แต่ยายก็ยังสวยสะพรั่งในความรู้สึก ยายดูแลสามีได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง งานบ้านงานเรือน ดูแลเหย้าเรือน ลูกหลาน กิจการภายในบ้าน ไม่เคยต้องทำให้ตา ผู้เป็นสามี เดือดเนื้อร้อนใจ

          ทุกเช้าแกจะตื่นเช้าแต่งองค์ทรงเครื่องไปตลาดถือตะกร้าใบเก่าที่ผมเห็นมานานจนจำได้ ถึงแม้ในวันที่แกป่วย เดินไม่ปกติ ซูบผอม อิดโรยไปตามกาลเวลา แกก็ยังแต่งตัวสวยเพื่อไปตลาด เพื่อไม่ให้ชาวบ้านเขาจะนินทาเอาได้ว่าเมียบ้านนี้ปล่อยเนื้อปล่อยตัว กลับมาก็เข้าครัว เตรียมทำกับข้าวให้สามีและลูก จนลูก ๆ ย้ายออกไปมีครอบครัว เหลือกันสองตายาย แกก็ทำเป็นกิจวัตร

          ค่อนชีวิตของยายคือครัว ที่ที่ทำอาหารเลี้ยงคนในบ้านตั้งแต่ที่บ้านมีฐานะเข้าขั้นเศรษฐี ทำกินกันใหญ่โตเป็นเรื่องเป็นราว วิจิตรสวยงามจนถึงวันที่ตกต่ำ มีแค่น้ำพริกกะปิแห้งกินกับผักลวกกันสองตายาย ครัวนี้ก็ยังเป็นที่หวงแหนของหญิงแก่คนนี้อยู่เสมอ

          ผมเป็นหลานที่อยู่กับยาย ไปตลาดช่วยหิ้วตะกร้าให้แก ช่วยฉีกใบตอง ทำขนม ทำกับข้าว หรือในวันที่แกยกสากไม่ไหว ก็เป็นผมนี่แหละที่ช่วยตำพริกแกง พริกแกงเต็มครก ผมตำให้เหลือก้นครกได้ก็แล้วกัน ไม่ใช่เพราะตำเก่งตำละเอียด แต่ตาไปอยู่หน้าจอทีวี ไม่ดูครก พริก หอมกระเทียม ตะไคร้ กระเด็นเกลื่อนเหลือติดก้นครกนิดเดียว โดนด่าทุกวัน มันน่าเบื่อเวลาต้องขลุกอยู่ในครัวกับยายในตอนนั้น แต่ตอนนี้กลับคิดถึงบรรยากาศนั้น รู้สึกว่าถ้าเราอยู่ในครัวแบบนั้น ครัวที่ยกพื้นสูง ตำน้ำพริกที เรือนสั่นเหมือนแผ่นดินไหว ครัวที่เปิดหน้าต่างออกไปเจอต้นกล้วย เอื้อมมือไปฉีกใบตองมารองปลาทูได้สบาย ครัวที่หอมกระเทียม พริก แขวนห้อยต่องแต่งอยู่เหนือเตา ครัวที่ข้าวสารใส่อยู่ในปี๊บข้างกองฟืน ครัวที่พื้นเป็นร่อง แล้วมีไก่กับลูกเจี๊ยบคอยรอจิกอาหารที่ตกไปตามร่องพื้นกิน ถ้าได้ทำอาหารในครัวแบบนั้นอีก คงทำกับข้าวอร่อยเหมือนวันนั้น