เจ๋งเลย ! จากปลูกเมลอนมือใหม่บนระเบียงบ้าน สู่การปลูกเมลอนในโรงเรือน

          จากการปลูกเมลอนบนระเบียงบ้านที่เกิดจากความชอบ ตอนนี้ขยับขยายเป็นการปลูกเมลอนในโรงเรือน ไปดูพร้อม ๆ กันค่ะว่าเขาทำได้อย่างไร ?

          ก็กราบสวัสดีเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในเว็บไซต์พันทิปทุกท่านอีกครั้งครับ ขออภัยที่ผมห่างหายไปนานแสนนาน หลาย ๆ ท่านก็ติดต่อสอบถามกันมามากมายหลังจากกระทู้ก่อน ๆ ที่กระผมได้ลงไปก่อนหน้านี้คือ กลับมาอีกครั้งครับกับการปลูกน้องเม(ลอน)ไฮโดรโปนิกภาค 2 ของผม 555 และ เอาเมล่อนญี่ปุ่นที่ปลูกล่าสุดมาให้ชมกันครับ เห็นหลาย ๆ คนถามกันมาเยอะผมจัดให้ละครับ

          ต่อมาหลังจากนั้นผมก็ทิ้งระยะและหายไปพักใหญ่ ๆ มีหลายท่านมาถามและคิดว่าผมเลิกปลูกเมลอนไปแล้วก็มี สำหรับกระทู้นี้ผมกลับมาบอกพี่ ๆ ทุกท่านว่าผมยังไม่ได้เลิกปลูกนะครับ แต่การใช้ชีวิตในเมืองที่มีออกซิเจนต่ำและความวุ่นวายพลุกพล่านมันทำให้ผมอยากกลับไปอยู่ใกล้กับธรรมชาติและสีเขียวของต้นไม้อีกครั้ง บวกกับองค์ความรู้ในการปลูกเมลอนญี่ปุ่นที่ผมได้ลองผิดลองถูกและความรู้ที่ได้รับการถ่ายทอดมาจากพี่ Best Hydroponics มากมายหลายอย่าง จึงเกิดความคิดและไอเดียว่าอยากลองทำในขนาดที่ใหญ่ขึ้น แต่ปัญหาแรกเลยที่ผมคิดคือเรื่องของที่ดิน


          - ซึ่งตัวกระผมเองนั้นไม่มีที่ดินหรือมรดกที่เป็นอสังหาริมทรัพย์ จึงได้ออกตระเวนหาที่ดินเพื่อเช่าทำโรงเรือนในหลาย ๆ ที่ ก็เจอที่ที่ดีแต่อยู่ไกลบ้าง ส่วนที่อยู่ใกล้ก็เป็นที่ลุ่มรกร้างไม่ได้ถมก็เยอะ บางที่ติดคลองเป็นสวนมะพร้าวไม่ติดถนน ต้องพายเรือเข้าไป 1 กิโลเมตร เหนื่อยกับการหาที่เช่าตามเว็บไซต์ต่าง ๆ และตระเวนขับรถเพื่อไปดูที่ดินราว ๆ เกือบ 2 เดือนก็ไม่ได้อะไรเลย เหนื่อยและเกือบจะล้มเลิกความคิดนี้ไปแล้วครับ 


          - อยู่มาวันหนึ่งมีโอกาสได้ไปดูที่ดินที่คุณแม่ของผมท่านซื้อเอาไว้เพื่อทำบ้านแถว ๆ นครปฐมไว้แปลงหนึ่ง ราว ๆ 80 ตารางวากว่า ๆ ได้ และท่านได้ซื้อบ้านทรงไทยน็อคดาวน์หลังเล็ก ๆ ไว้ด้วยหลังหนึ่ง เป็นบ้านสวนริมคลองเล็ก ๆ ที่อากาศค่อนข้างดี ซึ่งท่านเองก็ตั้งใจจะมาอาศัยอยู่บ้านนี้และใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายที่บ้านสวน และผมก็ได้พิจารณาถึงพื้นที่ที่เหลือนอกเหนือจากตัวบ้านแล้ว สามารถสร้างโรงเรือนขนาด 6*12 เมตรและขนาด 6*8 เมตรได้สบาย ๆ แล้วในหัวของผมมีเสียงดังปิ๊งทันทีในขณะนั้น

          - จินตนาการแรกเลยที่ผมนึกถึงหากแม่ผมท่านจะย้ายมาใช้ชีวิตที่เรียบง่ายที่บ้านหลังเล็ก ๆ หลังนี้ น่าจะมีโรงเรือนปลูกเมลอนที่ห้อยเป็นแถวสวยงามไว้เป็นงานอดิเรกเล็ก ๆ ทำกันในครอบครัว ท่านต้องมีความสุขเป็นแน่แท้ คิดในใจว่าเอาวะ ! ไม่ต้องไปหาที่เพื่อทำใหญ่โตที่ไหนหรอก ทำที่บ้านนี่แหละ ปลูกได้ราว ๆ 300-400 ลูกสบาย ๆ จากวันนั้นมาแบบโรงเรือนที่ผมได้ออกแบบไว้ในช่วงที่ตระเวนหาเช่าที่ดินในตอนแรกก็ถูกนำมาใช้ และผมก็ดำเนินการสั่งซื้อเหล็กและสั่งดัดโค้งทันทีหลังจากนั้นไม่กี่วัน

          - สิ่งที่นับว่าเป็นความท้าทายและวัดความเพียรพยายามอีกเรื่องหนึ่งของผมเลยคือเรื่องของการสร้างโรงเรือน แน่นอนไม่ใช่ขนาดที่ใหญ่มาก แต่ก็ไม่ใช่ขนาดที่เล็กมากชนิดที่ทำไม่กี่วันก็เสร็จ ด้วยข้อจำกัดหลาย ๆ ด้าน ทำให้ผมตัดสินใจเลือกที่จะสร้างโรงเรือนด้วยตัวเองทุกขั้นตอน ตั้งแต่การตัด ขัด เชื่อม ขึ้นโครง ฯลฯ

          - ซึ่งงานในส่วนของการสร้างโรงเรือนเริ่มขึ้นตั้งแต่วันที่เหล็กและอุปกรณ์ทั้งหมดถูกนำมาส่งไว้ที่บ้านสวน ด้วยข้อจำกัดเรื่องของเวลาในการสร้าง อย่างที่หลาย ๆ ท่านทราบว่าผมเองมีงานประจำ งานสร้างโรงเรือนจึงต้องทำเฉพาะเสาร์-อาทิตย์เท่านั้น บางสัปดาห์ก็แค่วันเสาร์ บางครั้งก็มาทำตอนกลางคืนในวันธรรมดาหลังเลิกงานจนสว่างเลยก็มี งานจึงค่อนข้างออกมาช้า แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไรค่อย ๆ ทำไป และตัวผมเองก็รู้สึกมีความสุขกับการที่ได้ทำ จะช้ามากก็ไม่เป็นไร


          - งานเชื่อมโครงสร้างและส่วนประกอบต่าง ๆ จึงกินเวลาไปราว ๆ 3-4 เดือนเศษ ๆ โครงสร้างทุกอย่างก็เสร็จพร้อมที่จะดำเนินการในส่วนของการขึ้นโครง จริง ๆ ปัญหาก่อนหน้ามันมีจุกจิกเยอะแยะ ตั้งแต่เรื่องที่ดินที่ถมแล้วไม่มีขอบปูน ทำให้เวลาฝนตกดินไหลลงไปสวนส้มโอที่อยู่ข้าง ๆ ก็เสียเวลากับการทำรั้วแบบเสาเข็มและถมดินไปหลายเดือน


          - พอโครงเสร็จพร้อมตั้งโรงเรือน ปัญหาไม่จบแค่นั้นครับ อยู่มาวันหนึ่งคุณพ่อผมซึ่งท่านเองก็ไม่ค่อยเห็นด้วยในการทำงานนี้ของผมสักเท่าไร ได้บอกว่าพื้นที่ของบ้านขนาดความยาวมัน 18 เมตร ซึ่งผมทำโรงเรือนยาว 12 เมตรและเว้นที่ไว้สำหรับจอดรถ 6 เมตรจะจอดไม่ได้ (ในความคิดผม ผมว่ามันพอที่จะจอดได้) ท่านให้ผมขยับเหลือโรงเรือน 10 เมตร เวลานั้นผมรู้สึกเครียดมาก ทุกสิ่งที่ได้พยายามทำมาด้วยความลำบากกลับมีปัญหากันแค่ที่ดินไม่กี่ตารางเมตร คิดไม่ตกกับเรื่องนี้อยู่หลายวันว่าจะเอายังไงดี


          - บังเอิญมากที่ช่วงเวลาที่ผมเชื่อมโครงสร้างโรงเรือนนั้นมีเพื่อน ๆ ที่ติดตามและสนใจการปลูกเมลอนของผมจากพันทิปได้มาดูผมสร้างโรงเรือน ด้วยความที่เขามีแนวคิดและสนใจในเรื่องเดียวกัน ทำให้ผมเกิดความสนิทและผมระบายปัญหาเรื่องนี้ให้เขาฟัง คำแรกเลยที่เขาเอ่ยคือตัวเขาเองก็เป็นคนรักและสนใจงานด้านการเกษตรมาก แต่เขาไม่มีความรู้เลย ที่มาหาผมหลายครั้งก็แวะเข้ามาดูและอยากมาเรียนรู้เพื่อที่จะไปทำบนที่ดินที่บ้านเขาเอง เขาบอกว่าเอาแบบนี้ไหม มาทำที่ดินผม ผมเองก็อยากทำแต่ไม่มีพี่เลี้ยงคอยแนะนำ ถ้าผมตกลงเขาจะพาผมไปดูที่ดินแถว ๆ พุทธมณฑลสาย 5


          - ตัวผมเองก็ได้กลับมาคิดหลาย ๆ อย่างอยู่นานพอสมควร ด้วยความที่ผมเองก็เริ่มสนิทกันมาระดับหนึ่ง นิสัยใจคอเขาเป็นคนที่สบาย ๆ และมีความเป็นกัลยาณมิตร สิ่งที่ผมค่อนข้างกังวลมาก ๆ คือเรื่องของอนาคต กลัวว่าจะมีปัญหาหากต้องมาร่วมหุ้นร่วมทุนหรือต้องทำอะไรร่วมกัน เพราะอันดับแรกคือไม่อยากเสียเพื่อนดี ๆ ไป ก็เลยหาทางออกด้วยการที่ผมตกลงเช่าที่แปลงนี้เป็นรายปีในการสร้างโรงเรือน 1 โรงเรือน เราจะไม่มีการร่วมทุนร่วมหุ้นกัน แต่จะทำของใครของมันและช่วยกันดูแลกันไป ทางออกนี้น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดในการที่จะไม่เกิดปัญหากันในภายหลัง


          - ผมจึงได้คุยกันถึงข้อตกลงและเริ่มไปดูที่ดินแปลงนี้ทันที ลองใช้โปรแกรมเข็มทิศในมือถือเพื่อตรวจสอบลักษณะทางกายภาพว่าที่ดินแปลงนี้มีทิศตะวันออกและตะวันตกอยู่ด้านไหน เพราะเรื่องนี้มีผลต่อความสวยงามของลายเมลอนญี่ปุ่น ซึ่งก็พบว่าที่ดินแปลงนี้อยู่ในทิศทางที่ดีมาก ๆ ในการปลูกเมลอน วันรุ่งขึ้นท่านตูนก็ได้หารถแบ็กโฮมาดันต้นไม้ที่มีสภาพเป็นป่าตั้งแต่แรกออกและปรับที่จนโล่งเลย จากตอนแรกที่ผมตั้งใจจะถางกันเอง พอเห็นเขาว่าจ้างรถมาดันที่รู้สึกถึงความมุ่งมั่นและจริงจังมาก ๆ ในใจลึก ๆ ก็แอบเครียดเหมือนกันเพราะเหมือนเขาเชื่อมั่นในประสบการณ์และตัวเรา กลัวว่าจะไม่สามารถช่วยให้เขาประสบความสำเร็จในการปลูกได้

          - การก่อสร้างและขึ้นโครงก็ถูกดำเนินการต่อหลังจากนั้น โครงสร้างทุกชิ้นก็ขนย้ายมาสู่ที่แปลงใหม่ ท่านตูนก็เริ่มปรับปรุงทำรั้ว ห้องพัก และห้องน้ำไปในคราวเดียวกัน ส่วนตัวผมก็เริ่มทำการทาสีและหล่อเสาตอม่อเพื่อขึ้นโครงโรงเรือน ในระหว่างนี้ พี่ตั้ม (Best Hydroponics) ที่เป็นผู้สอนและประสิทธิ์ประสาทวิชาการปลูกเมลอนให้แก่ผม ก็ได้ลงมาจากจังหวัดหนองคายเพื่อมาช่วยผมสร้างโรงเรือนนี้ รวมทั้งเพื่อน ๆ ผู้รักการเกษตรหลาย ๆ ท่านที่ติดตามผมมาจากพันทิปก็แวะเวียนมาช่วยผมด้วยเช่นกัน แม้จะเหนื่อยแต่ก็รู้สึกอบอุ่นและสนุกสนานมากเช่นกัน และครั้งนี้ก็มีพี่คนนี้ (พี่นพ) ให้การสนับสนุนยกอุปกรณ์เครื่องเชื่อมและนั่งร้านมาให้ยืม ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเจอหน้าตาและตัวจริงกันมาก่อน ขอบคุณท่านพี่อีกครั้งครับ นั่งร้านที่เอามาให้ผมยืมช่วยให้งานสำเร็จเร็วมากครับ