จากบ้านไม้ใต้ถุนสูงเก่า ๆ ที่ไม่ได้ปักป้ายประกาศกับการรีโนเวทใหม่ ให้กลายเป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูงสไตล์ไทย ๆ ที่เอาไว้รับแขกที่มาเยือน ผลงานจะออกมาเป็นอย่างไรต้องไปดูค่ะ
เพราะอยากสานฝันในวัยเด็กให้กับตัวเอง เธอคนนี้จึงออกตามหาบ้านเพื่อทำบ้านพักรับรอง และเกิดถูกใจบ้านไม้ใต้ถุนสูงหลังเก่าทรุดโทรมหลังนี้ที่ใคร ๆ ก็มองว่าเกินเยียวยา แต่เธอกลับมุ่งมั่นลงมือทำบ้านพักเอาไว้รับรองแขกที่มาเยือนจนดูดีขึ้นเป็นกอง อาจจะผิดพลาดและเกินคาดไปบ้างแต่ คุณ สมาชิกหมายเลข 2502313 สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ก็ยินดีที่จะนำประสบการณ์ดี ๆ อย่างนี้มาแชร์ให้เราได้ดูกันค่ะ
เรื่องก็ว่าด้วยมีมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่งหมายมั่นปั้นมือไว้แต่เด็กแล้วว่า อยากมีบ้านพักที่ไร้ความสะดวกสบายใด ๆ ทั้งสิ้น ให้ผู้คนได้มาซึมซับความเป็นชีวิตอันปรุงแต่งน้อยที่สุด คุยกับน้องชายที่ไม่ได้คลานตามกันมา แต่ว่ามันดันเกิดมามีคู่ฝาแฝด เราเลยเปล่าเปลี่ยวไปตามสภาพ เรื่องที่เด็กประถม 2 คนคุยกันเอาไว้นั่นก็คือ เราจะทำบ้านในสวนลำไยของตา (แหมะ...คิดฮุบสมบัติกันแต่เด็ก) เพื่อให้ฝรั่งมาพัก นอนกางมุ้ง อาบน้ำที่คลองหลังสวน ให้ซักผ้าเอง เก็บไข่ไก่มาทำกินเอง รดน้ำแปลงผัก เก็บผักมาทำกับข้าวกินเอง พาไปขายผักตลาด ยกยอด้วย สนุกเหมือนเราไปอยู่ป่าเนอะ พ่อฟังแล้วก็หัวเราะและขำความคิดลูกต๊อง ๆ ทั้ง 2 คนแล้วบอกว่า "ใครจะมาลูก เกริ่นมายาวยืด" ในส่วนน้องชายเรา นายก็ทำสำเร็จเว้ยเฮ้ย ถึงแม้จะไม่ใช่ที่เมืองไทยก็เหอะ ส่วนของเรามันกำลังจะเริ่มขึ้นค่ะ
รก...โค...ความรู้สึกแรกที่เห็น แต่ก็โค...สวยเลยอะ เสาร์-อาทิตย์ไหนที่ไม่ได้ทำงานและมีโอกาสได้กลับบ้าน ก็จะตระเวนขับรถไปส่องบ้านไม้แถวในเขตกำแพงเมืองเก่า เป็นเวลา 3 เดือนที่จอดรถส่องบ้านหลังนี้ ถามหาเจ้าของไม่มีใครรู้ ในใจนี่ยืนพูดกับบ้านเลยนะ ถ้าได้เป็นเจ้าของบ้านนะจะปรับปรุงให้ดีเลย เดี๋ยวจะย้ายกลับมาอยู่บ้านแล้ว อยากให้มาอยู่ด้วยกันนะ ขำตัวเองบ้าปะวะ ไม่ทันขาดคำ ลุงบ้านตรงข้ามเดินมาเลย "นี่ยังไม่หมดใจอีกเหรอ เห็นมาดูหลายเดือนแล้ว" โน่นเลยไปขอเบอร์บ้านโน้นเลย เขาน่าจะมี เว้ยเฮ้ย... ของเขาแรงจริง แจ้นไปขอเบอร์มาเลย ได้ด้วยอะ แรงตั้งแต่บ้าน คนซื้อ ยันคนขาย ตอนโทรไปถามซื้อเจ้าของบ้าน เขาถามว่าชอบตรงไหน ข้างในก็ยังไม่เห็น ทำไมถึงอยากได้ ก็บอกไปว่าชอบตรงรั้วเก่า ๆ กับบานเกล็ดยาวหน้าบ้านนี่แหละพี่
จากทางรั้วข้างบ้าน ซื้อบ้านก็เพราะชอบรั้วอันนี้
แต่พี่ขายราคาเท่านี้นะไม่ต้องต่อ เพราะไม่ได้อยากขายไม่จำเป็นต้องใช้เงิน >_____< อุ๊...แม่เจ้า ! อยากได้นี่นา ตกหลุมรักไปแล้วอะ ถอยไม่ได้แล้ว เอาก็เอาก็เอาวะ แอบแม่ซื้อด้วย ขอตังค์ก็คงไม่เหมาะ หลังจากเปลี่ยนสถานะมาเป็นเจ้าของบ้านเมื่อประมาณเดือนธันวาคม พร้อม ๆ กับสถานภาพอันลีบฟีบแบนของกระเป๋า ก็เริ่มด้วยการตัดหญ้าและต้นปอสารอบบ้าน (คือคนตัดหญ้าเขาเรียกอย่างนั้น) เพื่อให้บรรดางูเงี้ยวเขี้ยวขอรับทราบและจากไปโดยสงบ แล้วก็อัญเชิญเพื่อนผู้มีบรรดาญาติเป็นช่างมาดู นางทำร้ายจิตใจมาก มาเดิน ๆ ดูบ้านแล้วพูดว่า นี่แกคิดไงเนี่ย ซื้อที่แถมเสาบ้านเหรอ นี่แม่แกรู้ยังอะ ? ยังอะ แอบซื้อ >___< ชั้นบอกแกเลยนะจากสภาพ ค่าซ่อม อีกล้านหนึ่ง
อือหือ...เกินไปปะวะแก (ยืนอึ้งไปสัก) ชั้นแค่ซ่อมแซมปรับปรุงนะเฟ้ย เอาแบบเหมือนเดิมแต่ แข็งแรงขึ้นอะ เออนั่นแหละ ที่แกว่ามานั่นแหละคือยาก เพื่อนอีกคนโทรมาเลย นี่แกเอาลงพันทิปเลยนะ "ห้องชายคา" (คือเธอเป็นพวกนิยมการสื่อสารที่ไร้รูปรอยดังนี้ เธอจึงชื่นชอบการท่องโลกไร้สายมาก) เป็นประโยชน์แก่คนอื่นนะแกว่าจะปรับปรุงบ้านแบบนี้ยังไง เออ...แล้วถ้าชั้นทำไม่เสร็จล่ะ อายเขานะแก ก็ไม่เป็นไรถือว่าเตือนใจคนอื่นไง ว่าอย่าทำแบบแก อ้าว...ไงงั้นล่ะ แกต้องสู้นะ ชั้นจะรออ่านรู้ป่าว
ทำไปทำมา ทำไปทำมา ตอนนี้ก็ทำเองบ้างบางส่วนแล้วเหมือนกันค่ะ (ด้วยเหตุที่ว่าค่าช่างแพง อันไหนคิดว่าพอทำเองได้ก็เลยลองทำเอง >____<) ป.ล. บอกกันตรง ๆ เลย เพิ่งเคยเข้าพันทิปครั้งแรก
กลาง ๆ เดือนกุมภาพันธ์ได้โอกาสงานไม่ค่อยเยอะ เลยถือโอกาสตัดริบบิ้นจ้างคนมาตัดหญ้ากับต้นไม้รก ๆ ที่บ้าน โดนไป 2,000 บาท อ่อย ๆ ๆ โทษฐานที่แอบซื้อเลยปรึกษาใครก็ไม่ได้ เพื่อนมาบอกตอนหลังว่าจ้างไปตัดหญ้าสวนส้มวันละ 300 เองแก คือหลังจากจบมัธยม ก็ไปเรียนกรุงเทพฯ แล้วก็ยังคงทำงานที่อื่นไม่ได้กลับบ้าน การปรับปรุงบ้านโดยให้เป็นแผนการลับ ช่างยากเย็นมาก
บ้านมีเนื้อที่ 140 ตารางวากับหญ้ารก ๆ ก็คงต้องยอมเขาไป แล้วก็ได้มาในสภาพนี้ (หน้าบ้านและข้างบ้าน) บ้านหลังนี้คิดเอาไว้ว่าจะทำให้อยู่ในรูปแบบที่คล้ายของเดิมมากที่สุด เพราะรู้สึกว่าเขาน่าจะอยากให้เป็นอย่างนั้น (เขาในที่นี้คือคุณบ้านหลังนี้นี่แหละ) มาดูบ้านกันค่ะ ^___^ บ้านไม้ใต้ถุนสูง หันหน้าไปทางทิศตะวันใต้ ลมโกรกทุกทิศทาง มีบันได ขึ้น 2 ทาง ส่วนตัวบ้านมี 3 ส่วน ดังนี้
1. ส่วนหน้ามีหน้าต่างบานสูงเปิดตลอดแนว
2. ส่วนชานที่ขึ้นมาจากบันไดด้านหลัง ถูกกั้นให้แยกออกจากส่วนหน้าด้วยประตูบานเฟี้ยม 6 บาน
3. ส่วนด้านหลังเป็นส่วนห้องน้ำ ห้องขนาดกลาง และห้องขนาดเล็กอีกอย่างละ 1 ห้อง ถัดไปเป็นระเบียงยาวที่พังแล้ว
ขอสารภาพไว้ ณ ที่นี้เรื่องตาถึง แหะ ๆ ตอนที่โทรไปและตัดสิ้นใจซื้อ ยังไม่ได้มีโอกาสสะเดาะกุญแจบ้านเข้าไปดูภายในเลยค่ะ ซื้อเพราะชอบรั้ว บานหน้าต่าง และบันไดจริง ๆ ขนาดไปวางมัดจำก็ยังไม่ได้ชมภายในโครงการเลยค่ะ (มนุษย์สุดโต่ง อิอิ)
ขอเชิญแขกชมสภาพภายในโครงการต่อค่ะ พอขึ้นบันไดหลังบ้านมาจะเจอสิ่งนี้และสิ่งนี้ สมควรแล้วสินะเจ้าพวกใจเร็วด่วนได้ ชานไม้ผุบางส่วนค่ะ คุ้น
ดูมาจากโซนหน้าบ้าน เหมือนจะดูดีเนอะ
ตรงชานมีระแนงลมโกรกดีมาก ถ้าฝนตกอาจจะต้องใช้คำว่าลมกรรโชกแรง พื้นนี้ขาวยังกับเด็กอนุบาลทาแป้งหลังเลิกเรียน ^___^
มองไปด้านซ้ายมือ เมื่อเดินทะลุห้องนี้ไป เกือบเดินตกบ้านเลยอะค่ะ อดีตเป็นระเบียงไม้ค่ะ ย่ำพลาดไปคุณจะไม่ต้องเหนื่อยกับการหายใจอีกต่อไป เลยต้องทำการซ่อมด่วน รูที่ข้างฝามีแสงลอดพริบพราว ราวกับไปดูดาวที่ท้องฟ้าจำลองสมัยเด็กเลยทีเดียว คิดเลขในใจ อานแน่ ๆ
ทำงานไกลเวลาน้อย พรุ่งนี้เย็นจะกลับมาแล้วจะโทรหาช่างให้มาดู บอกสิ่งที่เราต้องการทบทวนความเข้าใจกับช่างว่าเรามองเห็นภาพสิ่งเดียวกัน ทั้งคุยราคา จ่ายเงินให้ช่าง แล้วให้ส่งรูปให้เราตรวจงานทางไลน์ (มันสมควรไหมใครเขาทำกันบ้าง) อย่าเอาเยี่ยงอย่างกันนะคะ พอดีช่างไว้ใจได้เพื่อนคนที่บอกว่าซ่อมอีกล้านหนึ่งนี่แหละค่ะหามาให้ ถ้าช่างหนีเราก็จะไปจัดการนาง 555
งานสัตว์ประหลาดชัด ๆ โผล่มาก็ทำลายล้างกันเลยเชียวตอนแรกว่าจะให้สภาพเดิม ๆ คงไม่ไหว ตัดสินใจเทปูนเลยค่ะ ขอบ้านแข็งแรง ๆ รักษาชีวิตน้อย ๆ ไว้ก่อนค่ะ แล้วก็ได้ไม้มาอีกนิดหน่อย ช่างบอกเจ้าของบ้านคนก่อนเทปูนไว้หนามาก (แกบอกว่าคิดค่าแรงแบบเหมาขาดทุนนะเนี่ย ตอนแรกนึกว่าง่าย แต่ไม่ขอตังค์เพิ่มเพราะเห็นว่าคุยกันง่ายไม่พูดเยอะ 555 นี่อาจเป็นข้อดีของการไม่เยอะรึเปล่า แต่เราว่าเรานี่ก็เยอะพอควรอยู่นะ จำคนผิดรึเปล่าไม่รู้ >___<)
เสร็จแล้วส่วนกระเบื้องวัดขนาดพื้นที่เอาไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราสั่งให้ช่างสร้าง เลยซื้อมาทิ้งไว้ให้ช่างเลยแต่ดันลืมบอกว่าให้วางกระเบื้องแนวไหนเลยได้ตามใจช่างมาแบบนี้ ส่วนราวระเบียงให้ช่างไม้มาติดให้ คือช่างเหล็กกับช่างไม้คนเดียวกัน ส่วนช่างปูนก็อีกคนหนึ่ง ช่างที่นี่ถ้าไม่ชำนาญเขาไม่รับทำเลย (ดีเนอะ ^___^) เขาบอกว่างานจะออกมาไม่ดีไม่อยากทำ อร๊าย…นี่พระเอกหรือช่างคะนี่
ลงมาใต้ถุนบ้านกันบ้าง ความลับแตกตอนนี้อะค่ะ คือบรรดาไม้ที่แกะออกมาจากส่วนบนและที่เจ้าของเก่าวางกอง ๆ ไว้ มีไม้ดี ๆ เยอะประมาณใช้รถขน 3 เที่ยวเห็นจะได้ ไม่มีที่ไว้ค่ะ ต้องเอากลับไปเก็บไว้ที่โรงเก็บไม้ที่บ้านค่ะ งานนี้ถึงหูคุณแม่แน่ ๆ ส่วนพ่อคงยิ้มอยู่บนสวรรค์แน่ ๆ พ่อเอาใจช่วยนะลูกรัก >____<
คนเหนือจะถือมากเรื่องไม่ให้นำไม้บ้านเก่าหลาย ๆ หลังมาใช้ร่วมกัน เรามโนภาพครัวบ้านหลังนี้ไว้ในใจ แอบคุ้ยเขี่ยไม้ที่บ้านเอาไว้เป็นส่วนของเรือนครัวเก่า ถือว่าไม่ใช่บ้านเป็นอันว่าน่าจะใช้ได้ 555
ทำฝาก่อนเลย ปูนขัดมัน บ้านไม้กับปูนขัดมัน มันจะเข้ากันปะว้า แถมแบบแนวที่เราเคยเห็น บ้านตากับยายสมัยเด็ก ๆ ด้วย "แป้นไหล" มันคือเปิดเป็นช่องลมได้และกันขโมยได้ด้วย เป็นฝาไม้ที่เลื่อนมาแล้วจะปิดช่องได้พอดี อันนี้คือยังมีชั้นเดียวอยู่ พิกัดนี้เลย 2 ช่องหลังข้าง ๆ ต้นมะเฟือง
ระหว่างรอช่างไม้ทำสิ่งของในมโน เรามาใส่ช่องแป้นไหลอีกชั้นหนึ่งกับช่องอีกช่องซึ่งใหญ่และยาก 555
เราให้ช่างก่อแท่นทำครัวรอไปพลาง ๆ ค่ะ บ้านเมือง ๆ (คนเหนือมักจะเรียกตัวเองว่า "คนเมือง") ต้องใช้ภาษาเมือง ๆ ค่ะ ไม่เรียกภาษาอังกฤษนะคะ ต้อง "แท่นทำครัว" ค่ะ ชัดเจนเปลี่ยน
แล้วช่างไม้ก็เกรงว่าจะน้อยหน้า
มาแล้วครับท่าน ถึงคราวเจรจากะช่างไม้ผสมเหล็กอย่างเป็นทางการ เราบอกพี่เขาว่า ช่องด้านบนที่ว่าง ๆ เอาไว้นั่นน่ะจะทำเป็นวงกบเหล็กแล้วใส่ตะแกรงเหล็กฉีก ให้ลมมันพัดเข้าพัดออกได้
เรา : แถวบ้านเรามีขายใช่ปะพี่ ตะแกรงเหล็กฉีก
สล่า : มีนะ พี่เห็นขายเป็นม้วนเลย
เอ…ชักจะไม่เข้าท่าละ (เราคิดในใจ)
เรา : ไม่นะพี่ มันขายเป็นแผ่น ๆ อะ (แล้วก็วาดรูปให้ดู)
สล่า : อ้อ...เหล็กกรงหมา อะนิ
อร๊ายย...ไม่ใช่อะพี่ เลยต้องแจ้นไปถ่ายรูปที่โกลบอลเฮ้าส์มาให้ดู เกือบไปแล้วนะเหล็กกรงหมา ดีนะคุยกันก่อน
มีห้องด้านหลังห้องน้ำชั้นล่าง แต่อยู่ล่างห้องน้ำด้านบน งงกันล่ะสิ 555
มันมีเสาปูนสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ตั้งเป็นแนวยาวลงมาจากด้านบน ขนาดของมันใหญ่มาก ตอนแรกคิดจะทำเป็นห้องมืดเอาไว้อัดรูปเพราะมืดมาก ไม่มีหน้าต่างช่องแสงอะไรเลยแต่คิดว่าซ่อมบ้านเสร็จน่าจะไม่มีตังค์ติดแอร์ ห้องมืดเลยตัดใจทำห้องเก็บของท่าจะดี เลยทุบเสาอันไม่มีที่มาทิ้งเพราะจะทำบ่อบำบัดของส้วมใหม่ ปรากฏว่ามันคือท่อเดินทางของสิ่งบำบัดทุกข์บำรุงสุขค่ะ คนโบราณก่ออิฐเป็นช่องแทนการใช้ท่อพีวีซี อ้อลืมบอกไป...บ้านหลังนี้สร้างมาน่าจะก่อนปี พ.ศ. 2498 โน่นเลยค่ะ แต่มันคือใหญ่มากคนตัวใหญ่ ๆ ไปยืนอยู่ในช่องนั้นได้เลย แปลกดี
มีประตูเก่าจากการเปลี่ยนประตูชั้น เลยจะเอามาทำเป็นประตูบานเลื่อน ประหยัดพื้นที่ดี ด้านข้างให้ก่ออิฐมาให้เท่ากับกำแพงห้องน้ำอีกด้านหนึ่ง เพื่อจะได้ติดวงกบทำประตูเลื่อน ใส่บล็อกแก้วให้แสงเข้าใส่หน้าต่างบานกระทุ้งเป็นกระจกยาว 70 เซนติเมตร สูง 60 เซนติเมตร ช่างปูนใส่วงกบผิดกลายเป็นยาว 60 เซนติเมตร สูง 70 เซนติเมตร ช่างไม้บ่นอุบ 555
สั่งช่างเจาะฝาห้องใส่บานหน้าต่าง ช่างบอกบานใหญ่มาก 80/130 พูดถึงปูนขัดมันแล้ว ได้มีโอกาสคุยกับพี่พนักงานที่ทำงาน พี่แกรับงานก่อสร้างเล็ก ๆ น้อย ๆ แกแนะนำมาว่าให้ทาเคลือบผิวด้วยจะดีมันทำความสะอาดง่ายและทาแล้วจะมันวาวสวยขึ้น (ก็น่าสนใจนะแต่มันจะคือสร้างงานปะว้า) พี่ผู้รับเหมากับเราเด็กฝึกงาน (ช่าง) เกิดบทสนทนาดังนี้
พี่ : ง่ายมากคุณ...มีลากเสียงยาวเฟื้อย
เรา : ยังไงอะพี่
พี่ : งี้นะ...อุปกรณ์ก็ซื้อสีทีโอเอ 100 แล้วก็ทินเนอร์ แปรงขนอ่อนขนาด 3 นิ้ว ลูกกลิ้งเล็ก อีก 1 อัน เวลาจะทานะก็เอามาลองผสมกันดูว่าขนาดไหนจะทาง่ายไม่เหนียว
เรา : แล้วแปรงกะลูกกลิ้งมันใช้งานต่างกันยังไงอะพี่ (นี่ก็อย่างขี้สงสัยเลย)
พี่ : แปรงเอาไว้ตัดขอบตรงซอก ๆ ไรงี้ ลองทำดู
เรา : ขอบคุณนะพี่ (คิดในใจทำไมมันง่ายแบบนี้ อย่างกับผสมสีวาดรูปเล่นเลยนะ) หารู้ไม่ว่าความซวยกำลังเดินทางมาเคาะประตูหน้าบ้านเข้าให้แล้ว
อุปกรณ์ดังที่กล่าวหาสีทีโอเอ 100 ทั้งเมือง ไม่เห็นจะเจอ เจอแต่นี่ A 100 งอกตั้งแต่ซื้อของกันเลยทีเดียว >___< ถัดมาด้วยลูกกลิ้งขนาดเล็ก (ทำไมมันเล็กขนาดนี้ล่ะ) แค่คืบเดียวนี่นะถ้าเทียบกะพื้นที่ที่ต้องทำงานล่ะ เรียกว่าลูกกลิ้งขนาด "จิ๋ว" กันไปเลยจะดีไหม ทาแล้วเมื่อไรจะเสร็จ มิทราบได้ (เริ่มลังเลแล้วไง แต่ค่าจ้างวันละพันนี่มันก็แพงอยู่นะแก มารดำและมารขาวในตัวเริ่มถกเถียงกัน) ทินเนอร์อีก 1 แกลลอนและถังพลาสติกอีก 1 ใบ ส่วนบันไดปีนทาสีอันนี้ก็อาศัยความหน้ามึนนิดนึง ขอยืมจากช่างที่มาทำงานให้แม่ที่บ้าน แหมะ...ไม่จ้างเขาแล้วยังเนียนยืมของเขาอีกนะเธอ 555 ก็นะเงินทองมันหาไม่ยากแต่หามาก ๆ มันไม่ได้ ประหยัดได้ก็ประหยัดกันไป (มาคิดได้เอาตอนทำบ้านนี่แหละ)
ซื้อของเตรียมไว้ก่อนกลับไปทำใจบวกกับทำงาน 1 สัปดาห์ จัดเต็มชุดทำงานออกไซต์งานอย่างแจ่ม 555 ลอนดอนแฟชั่น วีค (weak ที่แปลว่าอ่อนแรง) เสื้อยืดใส่นอนทับด้วยเสื้อม่อฮ่อมแขนยาวตัวเก่าของแม่ กางเกงขายาวพับขา ค้นผ้าถุงเก่ามรดกตกทอดมา 3 ชั่วคน (ยาย แม่ เรา ค้นเอามาใส่) ต้องใส่กางเกงไว้ข้างในเพื่อความปลอดภัยของตนเองและคนรอบข้าง
ลูกพี่ลูกน้องบอก เจ้ ๆ ๆ มาถ่ายรูปเก็บเอาไว้ก่อนแต่พร็อพไม่ครบนะเนี่ย ต้องมีสะพายถุงปุ๋ย บ้า...ฉันจะไปทาสีบ้านนะแก ไม่ได้จะไปโรงพยาบาลประสาท เออ...ว่าแต่ก็น่าสนใจเนอะ 555 เจ้จะไปสารร่างนี้จริงเหรอ ? เอาชุดไปใส่ที่บ้านใหม่เหอะ ไม่อยากบอกเราไปชุดนี้ขับรถจอดหน้าเซเว่นอีเลฟเว่นหน้าตลาดกลางเมือง ซื้อน้ำ 2 ขวดกับยาคูลท์ ^___^ นางไม่สวยแต่นางมั่น
ชั่วโมงเรียนวิชาช่าง 3 หน่วยกิตภาคปฏิบัติเริ่มหลังจากใช้ผ้าแห้งเช็ดฝุ่นออกจากผนังปูนทั้งหลายแล้ว ผสมความเข้มข้นเท่าที่ท่านต้องการ ใช้แปรงคนให้เข้ากันแล้ว...ชิม ไม่ใช่ล่ะ 555 (ไม่มีรูปเพราะตอนแรกไม่คิดว่าจะมานำเสนองานที่งานวิชาการในพันทิปแห่งนี้ >___<)
หลังจากทำการเก็บข้อมูลงานวิจัยนี้พบว่า
1. การใช้ลูกกลิ้งรวดเร็วดีแต่งานไม่เรียบร้อย สีไม่เสมอกัน (โชคดีที่เป็นสีเคลือบใส ๆ ไม่งั้นคงเละเทะน่าดู)
2. จุ่มเยอะแล้วมันดูดน้ำสรุปคือเปลือง
3. อันนี้สำคัญถ้ากลิ้งแรงไม่ใช้ความนุ่มนวลและความละมุนละม่อมกับเธอ เธอจะกระเด็นเป็นฝอย ๆ ออกมาเข้าตาเรา ขนาดใส่แว่นนะล้างตาไป 5-6 รอบ ใช่สิชั้นมันคนรุนแรง 555
ส่วนข้อดีของแม่แปรงขนอ่อนคือ ทาง่าย ไม่มีกระเด็น เสียแต่ว่าเราต้องจุ่มสีบ่อย ๆ ทาแบบปาดแนวขวางก็จะดี เพราะจะได้ปาดสีที่ทาไปแล้วด้านบนที่ย้อยลงมาได้ สรุปแล้วถ้าใครไม่อยากจ้างช่างงานนี้ทำเองได้ค่ะ
อ้อ…ผลงานนี้ทั้งหมด 144 ตารางเมตร ทาเองใน 1 วันครึ่งค่ะ ครึ่งวันแรกมัวแต่จัดหาเสื้อผ้าอยู่
ป.ล. กลิ่นมันแรงพอสมควร ใส่หน้ากาก 2 ชั้นด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ แต่นั่นสิหนอทำไมเราถึงต้องทาทีโอเอ 100 ให้มันกระเด็นมาเปื้อนหัวให้ต้องมีภาระสระผมถึง 2 วัน 555 เนื่องด้วยว่าครูผู้ประศาสตร์วิชาช่างแก่เรา (หมายถึงช่างทาสีนะ ไม่ใช่ความแก่) พี่พนักงานที่ทำงานผู้นั้นชักจูงเราว่าฝุ่นจะได้ไม่เกาะ แล้วก็บ้านผมนะจิ้งจกเกาะไม่ติดเลยทีเดียวนะ อู้หู…เห็นภาพเลย…ราวกับว่าตกมาเปาะแปะอยู่ข้างหน้ากันเลยเชียว
อีกอย่างเราไม่มีความรู้วิชาช่างค่ะ อย่างเก่งก็แค่แยกชนิดของปูนออกจากกันได้ด้วยฉลากข้างถุงอะค่ะ ดังนั้นถ้าไม่ผิดแปลกอะไรไปมากมาย เราก็ให้เกียรติช่างอะค่ะ วิชาชีพใครวิชาชีพมันค่ะความถนัดคนละอย่าง แต่เจ้าของบ้านแบบเรา (ผู้ไม่ปกตินัก) มักจะมีบททดสอบที่ยาก ๆ และแปลก ๆ ท้าทายผู้ประกอบวิชาชีพช่างเป็นระยะ ๆ อะค่ะ 555
ส่วนเรื่องราคาบ้าน เงินทองเป็นของแสลงค่ะ 555 ราคาที่เราได้มาคือไม่ใช่ราคาตลาดนะ >__< แม่เราและญาติ ๆ บอกว่าแพงไป แต่ทำไงได้เจ้าของเขาไม่ลำบากเรื่องการเงินไม่ได้ติดป้ายประกาศขาย ไม่มีน้ำ ไม่มีไฟ เพราะโดนตัดไปหมดแล้ว ถ้าเราจะซื้อพี่แกให้ไปทำเอาเองค่ะ ฟังแล้วน่าจะถูกเนอะ ไม่ต้องต่อนะอยากได้ก็ไปหาตังค์มาจะเก็บไว้ให้ อร๊ายรู้สึกเป็นเกียรติมากเลยค่ะ คุณได้รับสิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้ ราคาอีกนิดนึงจะ 3 ค่ะ ลองยกมือขึ้นมาจีบให้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งติดกันขนาดนั้นเลยค่ะ อย่าซ้ำเติมนะคะ โดนมาเยอะแล้ว เราไม่ให้สิทธิ์นั้นแก่คุณค่ะ มาเล่าเรื่องซ่อมบ้านกันต่อดีกว่าเนอะ
ในห้องชั้นบน (แน่นอนเพราะชั้นล่างมีแต่เสา) เดิมบุฝาด้วยไม้อัดถ้าเป็นเสื้อผ้าก็เรียกได้ว่าจับถอดหมดค่ะ เอาให้เปลือย ๆ เห็นเนื้อไม้ (ไม่มีรูปเพราะไม่ได้ถ่ายไว้ในมือถือค่ะ ตอนนั้นยังไม่คิดเสนองานที่พันทิป จึงได้แต่ใช้พี่เข้มกล้องประจำตัวถ่ายเก็บไว้ ยังไม่ได้ล้างฟิล์มเลย) ในกระทู้นี้รูปอาจจะไม่สวยไม่แจ่ม เพราะใช้มือถือรุ่นปู่ถ่ายขออภัยทุกท่านมา ณ ที่โน่น นี่ นั้น 555 คนอ่านมาจากหลายที่หว่านไว้ก่อนเป็นดี
เราทำฝาใต้ถุนบ้านแค่ด้านข้างเพราะรอช่างมาทำส่วนพื้นไม้ใต้ถุนบ้านให้เสร็จก่อน เพราะถ้ามีส่วนกั้นขึ้นมาการทำงานและการขนของจะลำบาก มาดูบ้านไม้ลายงูเหลือมกัน >___< จะว่าสวยก็สวย จะว่าน่ากลัวก็ได้เหมือนกัน เจ้าของบ้านเดิมเขาอาบน้ำให้พื้นบนบ้านสงสัยไม่ได้ถูสบู่เลยเป็นคราบอย่างนี้ ช่างไม้ถึงกับเครียด ยังคิดกันไม่ตกว่าจะทำยังไงกับไม้ลายหนังงูเหลือมนี้ดี มีผู้ใดเมตตาชี้แนะนำก็จะเป็นการดีค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ส่วนพื้นในตัวบ้านด้านบน พอคุยกับช่างแล้วถึงเรื่องงบประมาณคร่าว ๆ ขัดลงสีแพงอ่ะ คือเขาเห็นเรามาตั้งแต่เราเกิดอะ น้าแกดีมากบอกเราว่าไม่ต้องทำหรอก ทำความสะอาดเอาน้ำยาดันฝุ่นมาถู ๆ กระดานที่เหมือนเด็กอนุบาลทาแป้งเดี๋ยวก็เอี่ยมเอง เก็บตังค์ไว้ทำอย่างอื่น ^___^
คราวนี้มาเรื่องสีภายในของบ้าน คือมันออกส้ม ๆ ทำให้บ้านดูมืด ๆ อยากได้บ้านที่เป็นสีไม้ธรรมดา ๆ น้าแกบอกว่าทำให้ได้แต่ยากนะ คือถ้าขัดธรรมดาช่วงไม้ที่ติดกับตัวคานทั้งหลายจะขัดไม่ถึง ต้องแกะฝาออกมาขัดเป็นแผ่น ๆ งานใหญ่ ออสการ์ กันเลยทีเดียวเชียว
เราเลยเลี่ยงไปโดยการถอดประตูทุกบานที่มีในบ้าน มาขัด ทำสีให้ดูมันสว่างขึ้น อย่างน้อยก็ให้มันสว่างขึ้นมาบางส่วน ก็คงจะพอช่วยได้ 34 บานค่ะ
ขัดกันแขนหลุดไปข้างหนึ่งเลย น้าเขาบอกว่าเป็นประตูบ้านโบราณจริง ๆ สูง 210 เซนติเมตร ไอ้ที่คลุมผ้าพิงต้นลำไยอยู่นั่นก็ใช่ อันนั้นบานใหญ่มากกกแบก 2 คนยังไม่ไหว
เราทำให้ขัดเอาสีเก่าออก ลงแป้งดินสอพอง ขัดแป้งออก แล้วทา A100 เคลือบ อันนี้อ่านข้างกระป๋อง แล้วลองให้ช่างทาดู ^__^ ใช้ได้แฮะ สกิลงานช่างพัฒนาขึ้นเยอะ ได้รับคะแนนเพิ่ม 70 คะแนน สีที่ได้คือ
เทียบให้ดูชัด ๆ อันบนสุดคือที่ทำสีแล้ว
ป.ล. ตอนนี้ถ้าใครกำลังอยากจะทาสีบ้าน สีปี๊บถ้าผสมดี ๆ เราก็ว่าน่าสนใจอยู่มากเลยทีเดียวเชียวล่ะ อ้อแถมรูปอีกรูปหนึ่ง บ้านยังไม่แล้วเสร็จ แต่เราไปเจอชุดเก้าอี้ ทำเหมือนชุดเก้าอี้สมัยก่อนที่ลำพูนมา ซื้อมาเก็บไว้บ้านช่างก่อน 555
บ้านหลังนี้ ไม่ใด้ใช้เงินของครอบครัวค่ะ ^___^
อยากบอกคนที่จะทำบ้านหรือจะซื้อบ้าน เรื่องเงินทองก็สำคัญมากนะคะ แต่ถ้าเรามีฝันและคิดว่าทำ ๆ ไปแล้วค่อย ๆ ตบให้มันเข้ารูปเข้ารอยเหมือนปั้นหม้อได้ 555 ก็ทำเถอะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณ สมาชิกหมายเลข 2502313 สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
