ความสนุกสนานจากการเดินทางของบางคนอาจเป็นเพียงภาพถ่ายหรือทรงความจำที่ตึดตรึงอยู่ในสมอง แต่การเดินทางของหนุ่มคนนี้ทำให้เขาเกิดแรงฮึดในการสร้างโฮสเทลดี ๆ สักหลังขึ้นมา เพื่อให้เป็นสถานที่ที่ผู้คนได้มาพบปะพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ดี ๆ อย่างที่เขาเคยเจอ หลังจากที่ คุณ สมาชิกหมายเลข 2383115 สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ได้รับคำชักชวนจากรุ่นพี่ให้กลับมาช่วยงาน และกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการรีโนเวทบ้านเก่าในย่านตลาดสุดคึกคักของเชียงใหม่ให้กลายเป็นโฮสเทลอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ สำหรับใครที่อยากจะสร้างรีสอร์ท โรงแรม เกสต์เฮ้าส์ หรือที่พักรูปแบบสำหรับรับรองนักท่องเที่ยว โฮสเทลแห่งนี้ก็เหมาะกับการดูไว้เป็นตัวอย่างมาก ๆ เลยค่ะ
[CR] เมื่อผมหยุดเดินทางแล้วมาสร้าง.. "Hostel" โดย คุณ สมาชิกหมายเลข 2383115
ผมเชื่อว่าการที่คนเราจะทำอะไรขึ้นมาสักอย่างให้ดีนั้น เราจะต้องรู้จักมันให้ดีซะก่อน ปี 2015 นี้... ผมจะทำ Hostel
เริ่มต้น+ท่องโลก ?
เป็นแฟนรายการพี่เร แมคโดแนลด์ มาตั้งแต่เด็ก แต่กว่าจะได้ขึ้นเครื่องบินครั้งแรกก็ปาไปอายุ 22 ก่อนหน้านี้ไม่เคยออกจากเชียงใหม่ไปไหนไกลกว่าการนั่งรถทัวร์ เคยไปฝึกงานที่กรุงเทพฯ และล่องเรือเฟอร์รี่ไปเกาะสมุยอย่างละครั้ง ไฟลท์บินแรกในชีวิตพาผมไปยังอีกฟากหนึ่งของโลก การเดินทางใช้เวลา 20 กว่าชั่วโมงบนเครื่องโดยแวะครั้งเดียวที่ญี่ปุ่น ทำเอาความตื่นเต้นทั้งหลายทั้งมวลของผมต่อการนั่งเครื่องบินครั้งแรกกลายเป็นสิ่งที่น่าเบื่อหน่ายไปเลย ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่สหรัฐอเมริกา ผมได้เปิดโลกใบเล็ก ๆ ของผมมาก หลังจากใช้ชีวิต 4 เดือนช่วงปิดเทอมของไทยในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนที่สหรัฐฯ สอนให้ผมมองโลกที่แบน ๆ ก่อนหน้านี้ในทางกลับหัว หลังจากจบมหาวิทยาลัยก็มีโอกาสไปทำงานที่ประเทศจีนสั้น ๆ 2-3 ปี รายได้ดีพอใช้ พอมีวันหยุดสองสามวันก็แบ็คแพ็กหาที่เที่ยวในเมืองจีน แรก ๆ ก็ชวนเพื่อนไปด้วย หลัง ๆ บ่อยเข้าเพื่อนไม่ค่อยว่างเลยไปเองมันซะเลย พูดได้มั่งไม่ได้มั่งไปตายเอาดาบหน้า ส่วนวันหยุดยาวหน่อยก็อาจจะไปประเทศใกล้ ๆ อย่าง ญี่ปุ่นกับไต้หวัน โดยช่วงที่ทำงานที่จีนจะมีช่วงหยุดยาวคือปีใหม่จีน 1-7 ตุลาคม และช่วงตรุษจีนราว ๆ ต้นปีอีก 7 วัน เป็นคนอยู่ไม่สุขชอบวางแผนก็หาทางกลับบ้านแบบต่าง ๆ เช่น กลับเส้นทางไปตามเกาะ เริ่มที่จีน-เกาะมาเก๊า-เกาะฮ่องกง-เกาะสิงคโปร์-เกาะภูเก็ต-เชียงใหม่ หรือนั่งรถไฟสายใต้จากเซินเจิ้น-หนานกิง-ฮานอย แล้วค่อยบินเข้ากรุงเทพฯ ซึ่งจริง ๆ แพลนแรกกะจะนั่งไปถึงโฮจิมินห์แล้วต่อรถบัสผ่านกัมพูชา เข้าไทยทางอีสานแต่พายุดันเข้าช่วงกลางของเวียดนามเลยต้องเปลี่ยนแผน ช่วงปีสุดท้ายก่อนออกจากงานก็ไปเจอโครงการ Work and Holiday ที่ออสเตรเลีย โชคดีแย่งกดโควตาทัน พอออกจากงานเลยได้โอกาสไปอยู่ออสเตรเลียตามความฝัน จะได้ไปใช้ชีวิตอยู่เมืองฝรั่งกับเขามั่ง
ลงหลัก + ปักฐาน ?
พอได้ไปอยู่ที่ออสเตรเลียสักพักชีวิตเริ่มจะราบเรียบเป็นปกติของเด็ก Work and Holiday ตารางชีวิตประจำวันเริ่มจะเข้าที่ วันดีคืนดีในช่วงระหว่างที่กำลังสนุกกับการทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารไทยและคนทำความสะอาดห้องพักในบ้านเช่าหลังหนึ่งในเมลเบิร์น ก็มีข้อความหนึ่งทักขึ้นมาในกล่องข้อความเฟซบุ๊ก เป็นรุ่นพี่ที่เคยไปฝึกงานด้วยที่กรุงเทพฯ อยากให้กลับไปช่วยงาน เนื่องจากจะขยับขยายบริษัทประกอบกับเริ่มคิดถึงบ้านแล้ว จึงตอบตกลงไปในเวลาอันรวดเร็ว 555+ ใช้เวลาเคลียร์งานไม่นานก่อนกลับ แต่มานานตอนเดินทางขากลับมาไทยติดนิสัยเดิมต้องแวะเที่ยวตามรายทางทั้ง บาหลี, กัวลาลัมเปอร์, ปีนัง, เวียงจันทน์ แล้วค่อยเข้าไทย พอกลับมาถึงไทยลุยงานได้ 2-3 เดือน ระหว่างนั่งทำงานไปก็เล่าให้พี่เขาฟังว่าเราไปไหนมามั่ง แบ็คแพ็กพักโฮสเทลมันสนุกยังไง พี่เจ้าของออฟฟิศดันอินตามไปด้วย สรุปจบที่ว่าเราจะหาที่ทำโฮสเทลกัน ช่วยกันหาอยู่ทั้งเหนือ-ใต้-ออก-ตก มาสรุปกันได้ที่ตึกร้างแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่
ทำไมต้องโฮสเทล ?
ตอนเดินทางผมก็เป็นคนขี้อายตามแบบคนไทยทั่ว ๆ ไป ที่ไม่มั่นใจความสามารถด้านภาษาของตัวเองหรือไม่ใช่คนตลกโปกฮาเข้ากับคนง่ายอะไรนัก แต่ผมชอบบรรยากาศของการได้รู้จักเพื่อนใหม่ ๆ พูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์และข้อมูลต่าง ๆ มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง เมาบ้าง เพี้ยนบ้าง ได้เห็นคนชวนกันไปเที่ยวเป็นกลุ่มโดยที่ไม่รู้จักกัน บรรยากาศของการพักโฮสเทลจะเป็นตัวบังคับให้เราต้องคุยกับคนแปลกหน้าโดยที่เราไม่รู้ตัว เห็นแล้วมันสนุกชะมัดชีวิตวัยรุ่นแบบนั้น มันเหมือนจะเป็นที่พักที่มีแต่เหล่าวัยรุ่นหนุ่มสาวจากทั่วโลก ผมยังไม่เคยไปพักโฮสเทลที่ไหนแล้วเจอแต่เด็ก ๆ หรือคนแก่ ๆ เลย โฮสเทลที่ผมเคยไปพักมามีตั้งแต่คืนละร้อยบาทจนถึงพันกว่าบาทต่อหัวต่อคืน มีทั้งแบบห้องพัดลมเตียงไม้ไผ่ที่บาหลี ทั้งเตียง 3 ชั้นห้องละ 12 คนที่ฮ่องกง ทั้งหรูสุด ๆ มีร้านกาแฟและบาร์อยู่ด้านล่างที่ญี่ปุ่น พอวันหนึ่งจะต้องได้มาทำโฮสเทลของตัวเองที่ร่วมหุ้นกับกลุ่มเพื่อน ๆ พี่ ๆ ก็อยากจะทำออกมาให้หน้าตาดูดีหน่อย โอเค โม้มานาน เราไปดูโฮสเทลในแบบของพวกผมกันครับ !!
1. หลังจากเสิร์ชหาตึกตามเว็บไซต์มาหลายวันจนมาเจอตึกนี้ ภาพแรกของตึกที่เราเห็นจากกูเกิล วิว สตรีท เป็นตึกเก่า ๆ โทรม ๆ ตึกหนึ่งแต่ทำเลค่อนข้างดีจึงโทรไปสอบถามได้ความว่า เจ้าของย้ายออกไปอยู่รอบนอกเมืองนานแล้ว เมื่อก่อนเป็นร้านขายส่งเหล้าและน้ำอัดลม
2. ภาพที่เจ้าของตึกลงในเว็บไซต์หาคนเช่า เป็นตึกยุคปี 70 ปิดร้างไว้หลายปีแล้ว จะเห็นว่ามองจากภาพตึกเดิมก็สวยอยู่แล้ว มีรายละเอียดเดิมอยู่แทบจะครบและที่สำคัญคือทำเลของตึกตั้งอยู่บนถนนวัวลาย ที่จะมีการปิดถนนเพื่อเป็นถนนคนเดินทุก ๆ วันเสาร์ อีกทั้งอยู่ห่างจากสนามบินเชียงใหม่และคูเมืองเชียงใหม่อย่างละ 2 กิโลเมตรเท่านั้นเอง เรียกว่าถ้าจะเดินไปก็ยังไหว
3. สภาพพื้นที่บริเวณด้านใน นอกเหลือจากตัวตึก ใหญ่กว่าที่คิดไว้มาก ตัวตึกเองคิดเป็นพื้นที่แค่ 30-35% ของพื้นที่ทั้งหมดเองครับ พอมาเห็นแล้วถึงกับปาดเหงื่อกันเลยทีเดียว เมื่อคิดถึงงบที่จะต้องลงทุนเพื่อรีโนเวท
4. ภาพภายในตัวตึกค่อนข้างทึบและมีการทำผนังกั้นห้องไว้บางส่วนแล้ว แต่เป็นผนังไม้และกระจกมีบันไดทางขึ้นชั้น 2 อยู่ ซึ่งเราชอบราวบันไดนี้มากจนนำเอามาเป็นแบบในการทำโลโก้และงานจัดสวนในตอนหลังด้วย
5. บรรยากาศถนนคนเดินวัวลายเชียงใหม่ทุก ๆ วันเสาร์และภาพจากชั้นดาดฟ้าของตึกครับ 
6. ขั้นตอนต่อไป “รื้อ” ครับ เนื่องจากในกลุ่มหุ้นส่วนมีพี่คนหนึ่งเปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ ของตัวเองและเป็นคนออกแบบเองด้วย พวกเราชอบสไตล์ร้านของแกจึงลงความเห็นให้แกเป็นคนออกแบบหลัก หลังจากสรุปแบบเบื้องต้นกันแล้วก็เริ่มลงมือทุบรื้อส่วนที่ไม่ต้องการออกไป
7. “ก่อร่าง” ช่วงที่ยากที่สุดของงาน เพราะพวกเราต้องมาคุมงานเองแทบทุกวันเนื่องจากเป็นงานรีโนเวทอาคารเก่า จึงต้องสื่อสารกับช่างให้เข้าใจตรงกันมากที่สุดเพื่อลดข้อผิดพลาดในการก่อสร้างซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายทั้งนั้น และเนื่องจากเราไม่ต้องการที่จะรื้อระบบในอาคารเก่าและเพิ่มภาระให้โครงสร้างเดิมจึงทำให้ต้องตัดสินใจสร้างอาคารห้องน้ำแยกออกมาจากตัวอาคารเดิมครับ
8. “ภาพเสร็จ” หลังจาก 6 เดือนอันยาวนานกับการช่วยกันทำโปรเจคท์โฮสเทลแรกของพวกเราทุกคน ซึ่งได้ใช้พลังงานชีวิตกันไปเยอะมากกกกกกกก ถ้าคุณคิดว่าชีวิตคือการเดินทางและถ้าความหมายของการเดินทางของคุณคือการได้พบโลกใหม่ ๆ ได้เจอเพื่อนใหม่ ๆ ลองไปนอนโฮสเทลกันดูครับ รับรองว่าคุณจะได้เพื่อนเพิ่มขึ้นทุก ๆ การเดินทางแน่นอน ขอบคุณทุกคนที่ติดตามจนจบนะครับ
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณ สมาชิกหมายเลข 2383115 สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
